Kendi
kendine kendisiyle beslenir dünya
her
sabah bolca kuşku atarım önüne, birkaç kallavi soru
işim
budur benim, epey kalp otu atarım, bazen kan, çokça ter
hiç yoktan
gökyüzünde hiç yoktan kuşlar uçar
soyum
onlardandır
altüst
olmalar toprağında belirdin sen
altüst
olmak ne ki
altüst olmak,
altüst oldu senle beraber
ben
sonsuzluğa baktım
ben Yokşey’e
ben
tekliğe, biricikliğe, eşsizliğe
ağaçları
ters çizerler doğuda
ben o tepetaklak
oluşa gittim
güzel
yurdumsun sen, yurtsuzluğum
Hiçşey’in
merdivenlerini tırmandım ben
kökleri
gökyüzündedir iyi şeylerin.
No comments:
Post a Comment